بررسی اثرات متقابل وزن پاجوش و کاربرد ترکیب گوگرد آلی بر رشد رویشی و جذب عناصر غذایی نخل رقم مجول

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22092/ijsr.2016.106321

چکیده

کاهش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در خاک اکثر مناطق خشک مانند خوزستان، موجب محدود و یا کند شدن رشد گیاهان می­گردد. افزودن ترکیبات گوگرددار به خاک از طریق کاهش قلیاییت خاک در محیط ریشه، جذب عناصر غذایی و به دنبال آن رشد را  افزایش می­دهد. این آزمایش  در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش کرت های یک بار خردشده با سه سطح 8-5، 11-8 و 15-11 کیلو گرم وزن پاچوش نهال­های نخل رقم مجول در کرت های اصلی و چهار سطح کاربرد 0 ، 400، 800 و 1200 گرم ترکیب گوگرد آلی به ازاء هر نهال، در کرت های فرعی و چهار تکرار طی دو سال92-1391 در نخلستان موسسه تحقیقات خرما و میو های گرمسیری اجرا گردید. نتایج تجزیه برگ پس از اجرای آزمایش نشان داد که مصرف ترکیب گوگرد آلی،  سبب افزایش معنی دار جذب عناصر غذایی در برگ گردید. بیش­ترین میزان نیتروژون و پتاسیم برگ به ترتیب معادل 025/2 و 262/2 درصد در کلاسa  و در تیمار کاربرد 1200 گرم ترکیب گوگرد آلی به ازای هر نهال وجود شد. بین تیمارهای مختلف وزن پاجوش نیز از نظر میزان رشد رویشی تفاوت معنی داری دیده شد. بیش­ترین میزان رشد قطر تنه، طول تنه، طول نهال، طول و عرض برگ به ترتیب معادل 7/6، 4/16 و 8/80 ، 4/8 و 8/6 سانتی­­متر و تعداد 5/8 عدد برگ در بیش­ترین وزن پاجوش دیده شد. تیمارهای مصرف ترکیب گوگرد آلی نیز بر رشد رویشی تنه و برگ تفاوت معنی­داری داشتند. بیش­ترین میزان رشد قطر تنه، طول تنه، طول نهال، طول و عرض برگ به ترتیب معادل 7/7، 1/20 و 3/85 ، 8/10 و 1/8  سانتی­­متر و 6/8 عدد برگ، در بیش­ترین سطح کاربرد گوگرد آلی و در کلاس جداگانه a قرار داشت. مقایسه میانگین اثرات متقابل نیز نشان داد که در هر وزن پاجوش، افزایش میزان مصرف کاربرد ترکیب گوگرد آلی سبب افزایش معنی دار رشد رویشی گردید.  در مجموع، دامنه 15-11 کیلوگرم  مناسب­ترین وزن و  کاربرد 1200 گرم از ترکیب کود گوگرد آلی سبب بهبود و افزایش سرعت رشد رویشی نهال­های نخل مجول می­گردد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of Offshoots Weight and Organic Sulfur Compounds on Vegetative Growth and Nutrient Uptake of Date Palm cv. Mejool

چکیده [English]

The low solubility of nutrients in the soils of most arid regions, such as Khuzestan, limits or reduces plants growth. Application of organic sulfur to the soil reduces soil alkalinity, increases nutrient absorption and plant growth. This experiment was conducted in a randomized complete block design with split plot design. Experimental treatments consisted of three date palm offshoots weights including 5-8, 8-11, and 11-15 kg in the main plots and four organic sulfur compounds levels as 0, 400, 800, and 1200 gram per plants in sub plots with 4 replication. The study was conducted at Date Palm and Tropical Fruit Research Institute. Results of leaves analysis after performing the experiment showed that organic sulfur compounds improved soil condition around the roots and caused significant increase in leaf nutrient uptake. The highest levels of nitrogen, and potassium content were 2.025 and 2.262 percent and belonged to treatment of 1200 g. organic sulfur per plant. In addition, date palms offshoots weight treatments showed significant differences in growth. The highest rates of growth in trunk diameter and length, seedling length, leaf length, and width were, respectively, 6.7, 16.4, 80.8, 8.4, and 6.8 cm, and were observed in the heaviest offshoots. Organic sulfur treatments had significant effects on stems and leaf growth. The highest rates of growth in trunk diameter and length, seedling length, leaf length and width, were 7.7, 20.1, 85.3, 10.8 and 8.1 cm and 8.6 leaves, belonging to the highest level of organic sulfur treatments. Comparison of the interactions also showed that organic sulfur compounds application at any shoot weight increased growth rate significantly. Finally, the off shoots weight range of 11-15 kg and application of 1200 grams of organic sulfur compounds can be recommended for date palm cv. Mejool offshoots growth. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rate of growth
  • Soil alkalinity
  • Tropical fruits
  • Leaf analysis
  1. اعطا، م. و م . رادمهر. 1368. خرما و نخل. ترجمه. اداره ترویج کشاورزی خوزستان. 72 ص.
  2. اعطا، م. 1372. بررسی اثرات تعداد ریشه در گرفتن پاجوش خرما. گزارش­نهایی مرکز تحقیقات کشاورزی خوزستان 10 ص.
  3. افتخاری، ع. 1372. اثر وزن بر گیرایی پاجوش خرما (رقم استعمران) در زمین اصلی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه تهران. 102 ص.
  4. بوستانی، س. 1375. بررسی و تعیین مناسب‌ترین وزن پاجوش سه رقم خرمای تجاری استان بوشهر. گزارش­نهایی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال بذر 21 ص.
  5. دیالمی، ح. و ح. محبی. 1386 . بررسی تأثیر کاربرد گوگرد بر میزان عناصر غذایی برگ خرما. نشریه فنی. موسسه تحقیقات خرما و میوه‌های گرمسیری. 16 ص.
  6. راهنما، ع . ا . و ع . تراهی. 1389. معرفی خرمای مجول. نشریه فنی. موسسه تحقیقات خرما و میوه‌های گرمسیری. 12 ص.
  7. زرگری، ح. 1380. بررسی و تعیین مناسب‌ترین وزن پاجوش برای کاشت ارقام تجاری خرما (کبکاب، زاهدی و شاهانی). موسسه تحقیقات خرما و میوه‌های گرمسیری 14 ص.
  8. سیاح‌پور، هـ. 1380. عوامل موثر در گیرایی پاجوش خرما. نشریه ترویجی موسسه تحقیقات خرما و میوه‌های گرمسیری. 9 ص.
  9. قاسمی، م. 1374. بررسی و تعیین وزن مناسب پاجوش خرما (رقم استعمران) برای حداکثر گیرایی در زمین اصلی (فاز دوم). پایان نامه کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس. 129 ص.
  10. کاشانی، م. 1371. روش تکثیر درخت خرما. موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر 4 ص .
  11. گروه نخیلات. 1388. مجول یکی از گرانترین خرماهای جهان. معاونت بهبود تولیدات گیاهی وزارت جهاد کشاورزی. دفتر امور میوه‌ها، 5 صفحه.
  12. Al – Bakir, A . j. and j . Al . Azzawi. 1965. Date palm studies at Zaafaraniya. Horticultural Experimental station. 2nd FAO tech. conf. Date prod. And proc. Paper No. 20.
  13. Ghamdi. A . S. 1982. Rooting date palm offshoots as affected by offshoot size cultivar and indole butyric acid injection. Acta Horticulture, No. 226. P : 379 – 388.
  14. Awad, M.A. A.A. Soaud, and A. Badawi .2003. Effect of elemental Sulfur, some antioxidants and growth regulators on tolerance ability of in-vitro produced plantlets, and nutrient uptake, yield and fruit quality of mature Date Palm trees. The sixth annual U.A.E. University research conference, 21-28.
  15. Dowson, V. H. W. 1982. Date production and protection. Food and Agriculture organization of the united Nations. Narula, N., M.M. Mishra and S.R. Vyas. 1972. The effect of Thiobacillus inoculation on alkali soils. Indian J. Agricultural Chemistry. 7(1): 85-87.
  16. Fayed, T.A., 2005. Effect of some organic manures and biofertilizers on Anna apple trees. Yield and fruit characteristics. Egypt. J. App. Sci., 20(1): 176-191.
  17. Modaihsh, S., W.A.Almustafa, and A.E.Metwally. 1989. Effect of element sulfur on chemical changes and nutrient availability in calcareous soils. Plant and Soil.116: 95-110.
  18. Narula, N., M.M. Mishra and S.R. Vyas. 1972. The effect of Thiobacillus inoculation on alkali soils. Indian J. Agricultural Chemistry. 7(1): 85-87.
  19. Toutain, G. T. 1966. Note surla reprise vegetative des rejectes de palmlier dattier. Tire apart. Al Awamia , No. 20, P : 125 – 130.
  20. Wu, Q. S. and Y .N. Zou. 2009. Mycorrhizal Influence on nutrient uptake of citrus exposed to drought stress. The Philippine Agricultural Scientist 92(1):33-38.